Natuurlijk kan ik het. En zodoende heb ik het ook gedaan. Steeds bang geweest om iets op een wit blad te tekenen.
Bang dat het niet goed genoeg zou zijn.
“Confrontatie met het perfectionisme”, noem ik het.
En toen bij de cursus illustreren had ik geen andere keus.
Er moest iets op het papier komen. Al waren het maar cirkels en lijnen.

De opdracht was om een illustratie te maken voor een kindermagazine en deze moest bij het versje van Trijntje het konijntje passen.
Een lief konijntje dat zich aan een strootje pijn had gedaan.
Hieronder de afgewerkte illustratie waar ik toch stiekem trots op ben.